สถานการณ์การชะล้างพังทลายของดินในประเทศไทยเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง เกิดจากสาเหตุโดยธรรมชาติและกิจกรรมของมนุษย์ ซึ่งใน พ.ศ. 2563 มีการประเมินค่าการสูญเสียดินในภาพรวมทั้งประเทศ พบว่า พื้นที่ส่วนใหญ่ของประเทศไทยมีปริมาณการสูญเสียดินอยู่ในระดับน้อย (0-2 ตันต่อไร่ต่อปี) พบกระจายครอบคลุมเกือบทุกพื้นที่รวมทั้งสิ้น 242.52 ล้านไร่ คิดเป็นร้อย 75.62 ของเนื้อที่ประเทศ รองลงมา คือ การสูญเสียดินในระดับปานกลาง (2-5 ตันต่อไร่ต่อปี) รวมทั้งสิ้น 46.05 ล้านไร่ และการสูญเสียดินในระดับรุนแรง (5-15 ตันต่อไร่ต่อปี) รวมทั้งสิ้น 18.69 ล้านไร่

        เมื่อทำการเปรียบเทียบพื้นที่การสูญเสียดินระหว่าง พ.ศ. 2545 และ พ.ศ. 2563 พบว่า มีพื้นที่การสูญเสียดินระดับน้อย และการสูญเสียดินระดับรุนแรงมากเพิ่มขึ้น ทั้งบริเวณพื้นที่ราบและพื้นที่สูง อย่างไรก็ตาม มีพื้นที่การสูญเสียดินระดับรุนแรงมากที่สุด พื้นที่การสูญเสียดินระดับรุนแรง และพื้นที่การสูญเสียดินระดับปานกลางลดลง เมื่อพิจารณาการสูญเสียดินเฉพาะพื้นที่ราบเนื่องจากเป็นพื้นที่ที่มีการใช้ประโยชน์ที่ดินเพื่อการเกษตรมากที่สุด พบว่า ส่วนใหญ่สูญเสียดินระดับน้อย นอกจากนี้ บริเวณพื้นที่ราบบางส่วนเกิดการสูญเสียดินในระดับที่น่าเป็นห่วง ทำให้ต้องมีการจัดการดินอย่างเหมาะสม ตามหลักวิชาการเพื่อหาแนวทางการป้องกันและลดความรุนแรงของการชะล้างพังทะลายของดินให้เหมาะสมกับพื้นที่ต่อไป (กรมพัฒนาที่ดิน, 2565)